Het artikel van het NRC over regisseur Monique Nolte en haar vervolg op de film Het beste voor Kees heeft op de socials behoorlijk wat onrust veroorzaakt. Daarin zegt haar eindredacteur bij KRO-NCRV: “We betalen voor een film, niet voor persoonlijke betrokkenheid. En het is inderdaad zo dat je van documentaires maken niet kunt leven. Dat geldt zelfs voor beroemde makers als Heddy Honigmann. Iedereen doet er iets bij, het is geen fulltime baan.” Het is pijnlijk om zwart op wit te lezen wat zoveel regisseurs al in de praktijk ervaren: van documentaires regisseren kun je niet leven. De DDG zal aan de NPO en omroepen vragen of dit inderdaad het officiële standpunt is dat zij willen uitdragen.
Het gaat onze leden niet om dat ieder kopje koffie dat ze met hun hoofdpersoon drinken werktijd is, of dat je inlezen in een onderwerp uurtje factuurtje moet worden betaald. Beginnende makers zullen alles doen om hun visitekaartje zo goed mogelijk te krijgen. Regisseurs kiezen er vaak genoeg voor om onbetaald iets nieuws uit te proberen, of te gaan filmen als er nog helemaal geen zekerheid is dat een film gemaakt kan worden.
We lopen dat risico graag omdat dat is waarom we ons vak hebben gekozen: je hebt een drang om verhalen te vertellen, om films te maken.
Maar als de NPO kwaliteitsdrama en documentaire als speerpunten in het beleid noemt, dan moet je ook de makers van die producties koesteren. Dan mag ook het risico dat regisseurs lopen bij de start van hun films gehonoreerd worden. Dan mogen dagprijzen meegroeien met de inflatie en dan moet in aanvragen werktijd reëel worden begroot. Als films uitlopen omdat het onderwerp daarom vraagt, moet er enige flexibiliteit zijn om ook in de post onvoorzien of in recoupment schema’s rekening te houden met de extra geïnvesteerde tijd van regisseurs.
En daarbij zijn regisseurs ook gebaat bij producenten die niet alle ondernemersvrijheid is ontnomen. Fondsen zouden zich niet moeten bemoeien met dagprijzen of aantal dagen dat een regisseur betaald mag worden, dat is aan de producent. En videoplatforms, ook die van de NPO, moeten transparant zijn over hoe vaak films online bekeken worden en moeten makers laten meedelen in de opbrengsten daarvan.
Zelfs afgestudeerden van de kostbare Nederlandse Film en Televisie Academie laten de DDG weten iets anders te gaan doen omdat ze in hun opleiding vier jaar hebben gehoord dat er geen droog brood met documentaire te verdienen is. Dat is niet alleen verspilling van talent en onderwijs, maar ook een heel zorgelijk signaal voor de documentaire sector.
De DDG vecht al jaren om de financiële positie van regisseurs te verbeteren, zowel bij fictie als documentaire. We doen mee aan de ketentafel van de Platform ACCT om de tarieven voor ZZP’ers in kaart brengen en te verbeteren. We overleggen met omroepen en fondsen over dagprijzen, lobbyen in de politiek over o.a. de investeringsverplichting van streamers in de Nederland. We hebben daarbij ook echt dingen voor elkaar gekregen. Maar soms lijkt het of iedere stap vooruit teniet wordt gedaan door regelgeving en drempels, waardoor er steeds maar weer onnodig en onproductief onbetaald werk wordt verricht, en de rechtspositie van makers wordt uitgehold.
Ledenbijeenkomst Documentaire
We willen woensdagavond 12 april bij elkaar komen om hierover met DDG documentaire leden te praten. Om te vertellen wat we doen, maar ook om jullie mee te laten denken over hoe we sneller stappen maken. We hebben contact met Monique Nolte en haar uitgenodigd om over haar ervaringen te praten en mee te denken over hoe regisseur zijn niet alleen een roeping, maar ook een beroep is.
Wil jij hier woensdagavond 12 april bij zijn? Leden hebben een link naar het aanmeldformulier ontvangen in hun mailbox. Heb je deze niet ontvangen? Neem dan contact met ons op via info@directorsguild.nl.