Them F*ckin' Robots: de DIY (do-it-yourself) documentaire

Blog

Woensdag 1 mei, 2013

Een documentaire over een robotkunstenaar in Canada. Over een pionier die al in de jaren zeventig op de kunstacademie hands-on elektronica onderwees: sensors, flipflops, bouwen van circuits en werken met afval. Norman White (75 jaar oud), een grote zachtmoedige man, was zijn tijd ver vooruit.
Eind maart, begin april toerden Sam Nemeth en ik met onze Engelstalige documentaire Them F*cking Robots over Norman White door de Noordelijke Amerika’s. Waarom maakt een Nederlandse echtpaar een documentaire over een kunstenaar in het buitenland?
Als je je met mediakunst bezighoudt, stuit je voortdurend op Canadezen. Deze kunstenaars experimenteren met kinetische objecten; met telepresence; met robots uitgerust met ‘intelligentie’; met licht, geluid, beweging en hebben uitwisseling met hardcore wetenschappers. Bij navraag blijkt dat velen les hebben gehad van Norman White. Veel van White’s ideeën en uitgangspunten zijn nu algemeen geaccepteerd, maar in de tachtiger jaren, stond White tamelijk alleen in zijn interesse voor nieuwe technologie. De kunstwereld hield zich grotendeels afzijdig van alles dat met computers en andere technologie te maken had.
White’s ex-studenten spreken met liefde over hem en vertellen enthousiast over het jaarlijkse feest in The Normill, de oude watermolen in Ontario waar Norm woont en werkt. Een plek waar in de zomer verschillende generaties kunstenaars samen komen en werk aan elkaar tonen.
Ik raakte geïnteresseerd in deze avant-garde en kreeg researchsubsidie van het fonds BKVB. Dus, naar Canada. Mijn man deed camera, een vriendin geluid. Maar… het bezoeken van voormalig kunststudenten en het volgen van White maakt nog geen film.
Zo waren er van de merendeels bewegende kunstobjecten van Norman White weinig tot geen film- of videobeelden. Dat was toen duur en ongebruikelijk. We hadden kortom, geld nodig om extra materiaal voor de film te genereren. Drie subsidieaanvragen verder, die allemaal werden afgewezen, financierden we het project zelf, maar dan heel langzaam: 5 jaar later was hij pas af.

TFR in museum te Bremen

 
Uiteindelijk was er een overzichtstentoonstelling van White voor nodig in Bremen om ons van het nooit gefilmde materiaal te voorzien: alle ontbrekende werken konden we er filmen.
Them F*ckin’ Robots, genoemd naar een sleutelwerk in White’s oeuvre, ging in première in Rotterdam, compleet met tentoonstelling van zijn werk en dat van zijn studenten. White was er bij, ontroerd dat er een portret over hem gemaakt was.
Afgelopen kerstvakantie schreven we, met uitnodigingen op zak om de film in Canada te laten zien, een aanvraag voor het Mondriaanfonds. Die werd gehonoreerd dus konden Sam en ik toeren: New York, Toronto, Hamilton, Kingston, Victoria, Vancouver. In totaal vonden er negen screenings in twee weken plaats. In Canada trok Norman met ons mee en gezamenlijk beantwoorden we vragen van het publiek. De vragen aan Sam en mij gingen over wat we anders zouden hebben gedaan als we over meer subsidie hadden beschikt. Antwoord: meer beelden van Norm aan het werk in verschillende jaargetijden, meer beelden van zijn werk – dat uit collecties gehaald en opgesteld zou moeten worden.
Onze Do-It-Yourself-aanpak heeft in retrospectief voor- en nadelen: we hoefden niet te onderhandelen met omroepmensen en hadden dus de vrije hand. Er was inzage in (eigen) budget en geen overhead van een productiekantoor.
Maar het allerbelangrijkste is, is dat je volkomen vrij bent in je onderwerpkeuze en aanpak waardoor je zelfs in het huidige Nederland een film kunt maken over een ‘buitenlandse’ kunstenaar.

Ine Poppe maakt documentaire films en schrijft o.a. voor NRC-Handelsblad over digitale cultuur en technologie en kunst. De titel van haar documentaire ‘Them F*ckin’ Robots is ontleend aan een installatievan Norman White en Laura Kikauka.
 
Meer informatie over de documentaire vindt u hier(Engels)

Regisseer jij films of programma's die worden uitgezonden op televisie?

Meld je gratis aan bij auteursrechtenorganisatie VEVAM en ontvang vergoedingen voor je werken!

Sluit je aan bij VEVAM!

Contactgegevens

Dutch Directors Guild
De Lairessestraat 125 sous
1075 HH Amsterdam

kvk: 33298563
tel: +31 (0)6 836 72 215
e-mail: info@directorsguild.nl

Openingstijden:
Het DDG-bureau is telefonisch bereikbaar op:
maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 13.00 – 17.00 uur.