IDFA 2018: Aquarela, de nieuwe Kossakovsky en The Hidden City

Blog

Maandag 26 november, 2018

Aquarela

De Rus Victor Kossakovsky is een graag geziene filmmaker op het IDFA. Zowel bij het festival, het publiek en de pers. Hij maakte prachtige, originele films als Vivan les, Antipodes!, The Belovs en mijn favoriet Tishe. Antipodes gaat over mensen die leven in vier geografische tegenpolen  van de wereld. In Tishe filmt Kossakovsky zijn stad St Petersburg vanuit zijn raam in vier seizoenen. Bureaucratie, romantiek, geweld zijn doorsneden met ongeëvenaarde beeld poëzie.

IJsvlaktes

Aquarela is enigszins te vergelijken met Vivan les Antipodes!, in die zin dat het gefilmd is in meerdere delen van de wereld. Maar Aquarela is abstracter, met overrompelende beelden van de kracht van water. Gigantische ijsvlaktes op het Baikalmeer (Siberië) waar auto’s door het ijs zakken, smeltende ijsbergen in Groenland en een verwoestende waterstroom veroorzaakt door een orkaan  in Miami. De scènes gedraaid op het bevroren uitgestrekte Baikalmeer zijn het meest indrukwekkend met het typische bonkende geluid van ijsmassa’s onder de oppervlakte. Via shots van grote golven gaat de film over naar beelden van de orkaan Irma in Miami. Aquarela is gedraaid op 96 beelden per seconde, normaal 24 frames, wat zorgt voor een scherpere en intensere resolutie. Je kunt elke regendruppel zien als het ware.

De documentaire is een gigantisch project, met honderden medewerkers op de aftiteling, gedraaid in diverse landen. Kossakovsky toont opnieuw zijn fijne oog voor het spel van licht en donker, reflectie en het buitengewone. Ondanks de magistrale  beelden, verlang ik terug naar zijn kleinschaliger en meer op menselijke maat gesneden films als Tishe en Svyato, waarin zijn zoontje voor het eerst zijn spiegelbeeld ziet.

 

 

 

* The Hidden City

Ondergronds universum

De laatste film van IDFA 2018  vind ik de minst goede. The Hidden City over de wereld onder Madrid met metrorails, rioolgangen en ellenlange tunnels. Je kunt begrijpen dat de Spaanse regisseur Viktor Moreno gefascineerd is door het ondergrondse universum. De documentaire komt echter heel traag op gang en is nogal fragmentarisch gedraaid. Meer een experimentele film. De claustrofobie overheerst in deze wereld van beton, vocht en staal. Met af en toe prachtige beelden. De documentaire komt tot leven als er dieren als uilen, ratten en poezen in beeld komen die ondergronds leven. Mensen zien we helaas sporadisch in enkele beelden van de passagiers in een metro en nog enkele. Deze documentaire zou beter zijn geweest als die korter en meer gefocust was.

Al met al een mooi IDFA 2018 met Buddy en Searching for Ingmar Bergman als hoogtepunten. Films als Kabul, City in the Wind, Meeting Gorbachev en Bellingcat, Truth in a Post-truth World heb ik gemist. De vertoningstijden kwamen niet uit en sommige documentaires komen op televisie (2 DOC) of zijn/komen op VoD. Het mooiste blijft een film zien op een groot scherm met een divers publiek.

 

Regisseer jij films of programma's die worden uitgezonden op televisie?

Meld je gratis aan bij auteursrechtenorganisatie VEVAM en ontvang vergoedingen voor je werken!

Sluit je aan bij VEVAM!

Contactgegevens

Dutch Directors Guild
De Lairessestraat 125 sous
1075 HH Amsterdam

kvk: 33298563
tel: +31 (0)6 836 72 215
e-mail: info@directorsguild.nl

Openingstijden:
Het DDG-bureau is telefonisch bereikbaar op:
maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 13.00 – 17.00 uur.